Aνάσα βαριά
δάγκωμα χωρίς ήχο.
είμαι εκεί.
στο λάθος, στο φθαρμένο, στο “δεν ξέρω”.
στο σκοτάδι που θες να εξουσιάσεις.
στο σώμα που δεν αρνείται.
η θέση σου, μέσα μου.
και γελάς,
γιατί το ξέρεις.
και ξέρεις—
δεν πρόκειται να φύγω.
η δική μου;
όπου με δένεις.
όπου με κρατάς.
όπου με αντέχεις—
όπου σε καίω και με θες.
θέλω να σε γεμίσω.
με φωνή,
με σώμα,
με ανάσα,
με παρουσία.
να με φοράς
σαν κάτι παλιό,
που δεν μπορείς πια να πετάξεις.
γιατί έχει πάρει τη μορφή σου.
σε δέχομαι
σαν ένστικτο.
σε κάθε άγγιγμά σου,
κάτι μέσα μου ανοίγει
που δεν έχει όνομα—
μόνο ανάσα,
μόνο “ναι”,
μόνο “συνέχισε”.
κι όταν τελειώσει—
δεν θα σε κοιτάξω σαν λάφυρο.
θα σε κοιτάξω σαν Θεό.
μείνε μέσα μου
μέχρι να μη θυμάμαι πώς ήμουν πριν.
μέχρι να μη ξέρεις
πού τελειώνεις εσύ
και πού αρχίζω εγώ.
κι αν χαμογελάς τώρα…
είναι γιατί το ένιωσες.
πως είσαι ήδη εκεί.
________________________________________
Τώρα, μπορώ να φύγω.
σαν αέρας που άγγιξε,
και δεν άφησε σκιά.
μπορώ να μείνω.
σαν ψίθυρος που δένει,
χωρίς όρους.
ό,τι κι αν διαλέξεις—
ελπίζω η απάντηση να χωρά και σένα
