Αγριομεσημερο

Φορεσα τα δυο μου παντελονια, τα δυο πουλοβερ,

ετοιμαστηκα μα φοβηθηκα να βγω.

Ετοιμασα μαυρο ψωμι, ελιες, τυρι με χαμηλα λιπαρα,

το φαϊ μου σημερα ειναι πιο ακριβο απο μενα.

Τακτοποιω τα μικροπραγματα, ολο αλλαζω θεση,

πως να χωρεσουν, πως να ταιριαξουμε. 

Παιζω με τις λεξεις να ξεχνιεμαι,

το τασακι παντα μισογεματο,

μα εχω κοψει να μιλαω για σταχτες,

μονο τις καθαριζω.

Εχουν πληγιασει τα δακτυλα μου,

σαν τοτε που πλενα στο χερι.

Οι μερες μεγαλωνουν οσο παει,

μεγαλωνω κι εγω μαζι τους.

Ψαχνω αλλες μερες,
σαν εκεινες που θα ψαχνω τουτα δω.

(Κι αργοτερα, τι θα γινει αργοτερα;)