Θυμαμαι τις μερες που μετρουσα τις μερες
Θυμαμαι τις μερες που μετρουσα με τσιγαρα, κι επειτα με αποτσιγαρα,
με χαπια, ακινδυνα, ακινδυνες μαλλον κι αυτες
Κι επειτα, με τριμμενες σολες, σακουλες σουπερ-μαρκετ, που εγιναν σακουλες σκουπιδιων.
Κι επειτα, ηρθαν οι μερες που κονταιναμε τα παντελονια μας
εγω κι εσυ, συνολο δυο αντιθετων αριθμων.
Τα δικα μου φτερα με θυμηθηκαν παλι, μικρες φτερουγες που σε τρομαζαν και μ αγαπουσες.
Και τωρα αλλες μερες θα ερθουν, που θα μαθω ξανα το μετρημα,
θα αλλαξω μοναδες και νομισμα.
Κι ισως να μετραω ανα δυο, αντι για ενα.
Να ζω τις εικονες που τσαλακωνα,
και να παψει αυτη η λεξη να μου ακουγεται τοσο ομορφη.
Κι οσο για τις νυχτες, αυτες θα τις παρω εγω.