Πανε μερες που σου γραψα κατι να πιστευεις
κοντα 730
Ο,τι κι αν απαντησες, δεν το καλοθυμαμαι
ξερω ομως πως θα ακουσεις
κι ας μην το παραδεχτεις
-καλυτερα -
οπως παντα ακουγες
κι αλλοτε αφουγκραζοσουν.
Ξερω το γιατι, τη σκανδαλη,
τον κροτο και την ανανηψη.
Σταθηκα διπλα τους, αναμετρηθηκαμε
και ξερω.
Και θα ταν τιμη μου να τα σηκωνα
κι ακομα μεγαλυτερη που δεν το κανω.
Δεν νοιαζομαι για το που πας, τι θα τανε καλυτερο για σενα,
αν αλλαζεις ή μοναχα βελτιωνεσαι.
Οι ουλες απο νυστερια,
θα γινουν εγκαυματα.
Κατω απο τον παγο, θα ανακαλυψεις ανταρκτικες και ερημους
αν κρατουσες σπαθι, θα στομωνε απο φανταστικα θηρια,
αν ειχες ραβδι, θα εσπαγε στις πετρες,
αν εκρυβες κερματα, το πουγκι θα ηταν πιο χρησιμο να σε ζεστανει,
κι αν κουβαλουσες κυπελλο, θα γεμιζε με σμερνες.
Δεν ειναι μακρυς ο δρομος,
βλεπεις κιολας που θες να φτασεις,
μα η πορεια ειναι κυκλικη,
οι ωμοι σου βαραινουν και κοιτας κατω, πισω
κι οσο κι αν ασθμαινεις, μοιαζει να μην ξεμακρυνες ακομα.
Καμια φορα σκεφτεσαι, πως δεν χρειαζεται να πας παραπανω
πως ειναι καλυτερα να ξεκουραστεις, να περιμενεις την αλλη μερα.
Κι αλλες φορες η κατηφορα ειναι ευκολοτερη.
Αλλα θα συνεχισεις,
απο πεισμα, απο θυμο, με το στανιο, με απελπισια,
τρεχοντας, βριζοντας, σφυριζοντας
Σ εχω δει κιολας να φτανεις, και να ατενιζεις τα χαητα
Αλλα παει καιρος, και καμια φορα δεν ειναι ιδια.
Τωρα δεν θες να σε περιμενει κανεις,
κι ετσι θα ναι.
Μεχρι τοτε ομως δεν εισαι μονος,
Αλλωστε δεν το προτιμας, αφου τιποτα δεν θα σου στερησει.
Εκει ψηλα ή εκει κατω, τιποτα δεν θα μενει.
Θα ειναι ο τοπος σου, κι ο χρονος σου.
Πληρες.
Δεν ξερω αν θα σαι ετοιμος για τα ερχομενα,
ουτε ποσο γρηγορα θα μπεις σε αλλους θρυλους.
Σε καμαρωνω, σε χαιρομαι,
και σε ξεχνω, προτου χαθεις.
Τωρα λιγο πριν το τελευταιο βημα,
2-3 λεξεις απομενουν.
Ας χωρεσουν και σε μια.
οχιτοσοευκολααυτητηφορα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου