Κυτταρο- 18/05/2012

Περηφανα.

Ου έρωτας… ταξίδι αγάπης χωρίς επιστροφή

το κρασι περιλαμβανεται
και ο τιτλος τα λεει ολα μονος του.
ακομη και την Πορεια..

come back to Athens 2012-

Public/Private στο Loft.
Aν μη τι αλλο.

Εχει και λουκουμαδες.

ΑΑΑΒασανιστες Ιστοριες στον 6ο

 Τολμας να κατεβεις ως εκει;

Γλίσχρασμα στην Αθήνα

στην ταρατσα του Πινδαρου στη Σοφοκλεους, πριν 2 ημερες.
Βρεστο αλλα παρε μαζι σου κατι ζεστο.
Performance γαρ.

Booze Ηροστρατος

Να πάτε!
και να φυγετε τρεχοντας,

stray angels on the attack

ματονελα

μιλα μου
 σημερα περασα απο να μαγαζι που πουλαει ηρωες
σκεψου με
 σκονταψα σε ενα σπασμενο πλαστικο σπαθι
γελα μου
 σαν να μην ειχα σημασια
φερε με
 διαβαζω αναποδα μηπως καταλαβω
γυρεψε μου
 κι ετσι καταφερω να σε φτασω
χαμου

Power of myth

“People say that what we’re all seeking is a meaning for life. I don’t think that’s what we’re really seeking. I think that what we’re seeking is an experience of being alive,"

judgeMEnt

Ο καθενας θα χει την τυχη που του αξιζει.

Την ευκαιρια να καθαρισει το τελος του.

να κατοχυρωσει το φοβο του
να ελεγξει τη διψα του
να ξεπαστρεψει τις ευκαιριες του.



Εγω μονο ζω.

pillower

on a sofa
twisted around a pillow
bleeding tears
following the rhyme
taking in the dust
yellow papers
cutting edges
dropping lines
turning
optimistic

just twisted

ομορφαζεις

πλεμε σε μια λιμνη ρηχη
χωρις λεπια 
αποτσιγαρα, τενεκεδακια
και μπαγιατικα ρουχα
οι καποτε αυτοκρατορειες μας
χωρεσαν κατω απο το χαλακι της εξωπορτας
στην οθονη παιζει η ωρα
η ημερα και η χρονια
και κατι παλιες φωτογραφιες τραβηγμενες απο αγνωστους
ενω οι καπνοι εχουν βρωμισει
απο τις ανασες μας
μετραμε τις λεξεις μεχρι το τελος της γραμμης
για να μη χαραξουμε τον τοιχο με ευθειες
τα απομειναρια της καταδικης
που ασκησαμε εφεση για την παραταση της
τα νυχια μας μακρυναν
πιο πολυ απο οσα ορκιστηκαμε να ξεχασουμε
κι απο τοτε δεν φευγουν απο το μυαλο μας
μετραω τα αυλακια στην ακρη στ αριστερο σου ματι
που ειναι πιο πολλα απο κεινα στο δεξι
ενωσο το κρυο μας κανει να γελαμε
 δυο τοιχοι

εξι πολεις
ενα περιπτερο
ο,τι απεμεινε να μας χωριζει

erkim:\ desire

Πανε μερες που σου γραψα κατι να πιστευεις
κοντα 730
Ο,τι κι αν απαντησες, δεν το καλοθυμαμαι
ξερω ομως πως θα ακουσεις
κι ας μην το παραδεχτεις
-καλυτερα -
οπως παντα ακουγες
κι αλλοτε αφουγκραζοσουν.
Ξερω το γιατι, τη σκανδαλη,
τον κροτο και την ανανηψη.
Σταθηκα διπλα τους, αναμετρηθηκαμε
και ξερω.
Και θα ταν τιμη μου να τα σηκωνα
κι ακομα μεγαλυτερη που δεν το κανω.
Δεν νοιαζομαι για το που πας, τι θα τανε καλυτερο για σενα,
αν αλλαζεις ή μοναχα βελτιωνεσαι.
Οι ουλες απο νυστερια,
θα γινουν εγκαυματα.
Κατω απο τον παγο, θα ανακαλυψεις ανταρκτικες και ερημους
αν κρατουσες σπαθι, θα στομωνε απο φανταστικα θηρια,
αν ειχες ραβδι, θα εσπαγε στις πετρες,
αν εκρυβες κερματα, το πουγκι θα ηταν πιο χρησιμο να σε ζεστανει,
κι αν κουβαλουσες κυπελλο, θα γεμιζε με σμερνες.
Δεν ειναι μακρυς ο δρομος,
βλεπεις κιολας που θες να φτασεις,
μα η πορεια ειναι κυκλικη,
οι ωμοι σου βαραινουν και κοιτας κατω, πισω
κι οσο κι αν ασθμαινεις, μοιαζει να μην ξεμακρυνες ακομα.
Καμια φορα σκεφτεσαι, πως δεν χρειαζεται να πας παραπανω
πως ειναι καλυτερα να ξεκουραστεις, να περιμενεις την αλλη μερα.
Κι αλλες φορες η κατηφορα ειναι ευκολοτερη.
Αλλα θα συνεχισεις,
απο πεισμα, απο θυμο, με το στανιο, με απελπισια,
τρεχοντας, βριζοντας, σφυριζοντας
Σ εχω δει κιολας να φτανεις, και να ατενιζεις τα χαητα
Αλλα παει καιρος, και καμια φορα δεν ειναι ιδια.
Τωρα δεν θες να σε περιμενει κανεις,
κι ετσι θα ναι.
Μεχρι τοτε ομως δεν εισαι μονος,
Αλλωστε δεν το προτιμας, αφου τιποτα δεν θα σου στερησει.
Εκει ψηλα ή εκει κατω, τιποτα δεν θα μενει.
Θα ειναι ο τοπος σου, κι ο χρονος σου.
Πληρες.
Δεν ξερω αν θα σαι ετοιμος για τα ερχομενα,
ουτε ποσο γρηγορα θα μπεις σε αλλους θρυλους.
Σε καμαρωνω, σε χαιρομαι,
και σε ξεχνω, προτου χαθεις.

Τωρα λιγο πριν το τελευταιο βημα,
2-3 λεξεις απομενουν.
Ας χωρεσουν και σε μια.

οχιτοσοευκολααυτητηφορα

μεταξη μας

Δεν θελω να ξεκιναω με δεν
 καν δεν θελω να ξεκινησω
τι να σου πω αλλωστε
συγγνωμη ή ευχαριστω
ή ο,τι αλλο λεγεται



Σε ευχαριστω για το στεφανι
για τα τριανταφυλλα
και για τα αγκαθια τους

προτελευταια βιδα

ποτε δεν ειχα πεσει απο πιο ψηλα
οσο απο εκει που με ειχαν βαλει
και ποσο μαρεσε η ιδεα του ιδανικου
οσο  σχεδον σημερα το που γινα επαγγελματιας
ποτιστης κακτων.

βαντις

σε φοντο γαλαζιο
φτηνα καφε επιπλα απο σιδερο
ο θορυβος του δρομου ακουεται νυχτες μονο
τη μερα ακουεται η πεινα
- το πιο δυνατο συναισθημα της ενηλικης ζωης  μας-
που χορταινω ξερνωντας τα σπλαχνα μου
και το ξεθωριασμενο μου χρωμα
28 σταγονες δηλητηριο καθεμερα
ανα τετραωρο επι 10 χρονους

Σε βλεπω που κοιμασαι
μεσα στην παπλωματοθηκη
που το χει η παραδοση να γινεται κουκουλι
μετα θα ανοιξεις την πορτα
και θα πεσεις στο μπαλκονι
στα ποδια του λιονταριου
- οπως  θα θελες να λεμε-
που χει το ιδιο χρωμα με τα πλαστα μου μαλλια
κι ετσι κανω σαν να μοιαζαμε

μυριζω τα φτερα σου αρμυρισμενα στον ιδρωτα
και λεω πως εγινες ομορφος πια
με το μελανι που σβηνες στα δαχτυλα
ομορφος κι ανεμελος και βρωμικος
οταν πια δεν εβρισκα να ψαξω
εχοντας χασει και τα 2 μου μικρα
τοτε ηρθες κι επεσες απο το πιο πανω μπαλκονι
μεινε λιγο ακομη
μεχρι να βρω κατι χαριτωμενο να πω
να σ αποχαιρετισω
ετσι που να με θυμασαι
και καθε ανοιξη σαν αυτη
να χει συντροφια η λυπη μου,

1 μικρο

χρονο μετα
μια βολτα μεγαλων βηματων
γυρα κερασμενη
μεχρι τον 4ο οροφο
πανω απο το Μπερλινο
μια γατα απεξω
μεσα η Μονρο
αγεραστη αν και πολυχρωμη
και οι κοφτες ανασες, κομμενες.