Έπιασα το ποτήρι και το ακούμπησα άκρη άκρη στο τραπέζι.
“Θα πέσει”, μου είπε.
“Σωστά. Και θέλω να το πετάξεις”.
“Να σπάσω το ποτήρι;”
Ναι,
να σπάσει ένα ποτήρι. Μια κίνηση απλή, φαινομενικά, η οποία ωστόσο
υπονοεί φοβίες που δεν καταφέρνουμε να τις καταλάβουμε ποτέ. Πού είναι
το κακό στο να σπάσεις ένα κοινό ποτήρι -κάτι που το έχουμε κάνει όλοι
άθελά μας κατά καιρούς;
“Να σπάσω ένα ποτήρι;”επανέλαβε. “Για ποιο λόγο;”
“Θα μπορούσα να σου δώσω κάποιες εξηγήσεις. Αλλά, στην πραγματικότητα, έτσι, απλά… για να το σπάσεις.”
“Αντί για εσένα;”
“Όχι βέβαια!”
Κοίταξε το ποτήρι στην άκρη του τραπεζιού ανήσυχος από την πιθανότητα της πτώσης του.
........
Χτύπησα το τραπέζι με την παλάμη. Το ποτήρι ταλαντεύτηκε, αλλά δεν έπεσε.
“Πρόσεχε!” είπε αυθόρμητα.
“Σπάσε το ποτήρι” επέμεινα.
Σπάσε
το ποτήρι, συλλογίστηκα, γιατί είναι μια κίνηση συμβολική. Προσπάθησε
να καταλάβεις ότι έσπασα μέσα μου πολύ πιο σημαντικά πράγματα από ένα
ποτήρι και ότι είμαι ευτυχισμένη. Σκέψου τη δική σου εσωτερική πάλη και
σπάσε τούτο το ποτήρι. Γιατί οι γονείς μας μας έμαθαν να προσέχουμε τα
ποτήρια και τα σώματα. Μας έμαθαν πως τα παιδικά πάθη ανήκουν στο χώρο
του αδύνατου, πως δεν πρέπει να απομακρύνουμε τους άντρες από την
ιεροσύνη, πως οι άνθρωποι δεν κάνουν θαύματα και πως κανένας δεν φεύγει
για ταξίδι χωρίς να ξέρει πού πάει. Σπάσε αυτό το ποτήρι, σε παρακαλώ,
και απελευθέρωσέ μας από όλες τις καταραμένες προκαταλήψεις, από αυτή τη
μανία να τα εξηγούμε όλα και να μην κάνουμε παρά μόνο αυτό που
εγκρίνουν οι άλλοι.
“Σπάσε το ποτήρι”, του ζήτησα για άλλη μια φορά.
κι αμα το σπαει
μαγκια του.
κι αμα δεν το σπάσει,
γαματο
και πανε παρακατω
ή οπου αλλου θα πηγαινατε
σαν να μην αλλαξε ενα γιωτα
αλλιως μονο ποτηρια ξερεις να σπας
μπεμπα
