Ο χρόνος με έσυρε σε γυαλιά
Ο καιρός μ άλλαξε
Πιστεύω πια πως δεν υπάρχεις
Δεν θα σε βρω
Και τι στο διάολο είναι η διαφορά;
Λες κι έχει μείνει τίποτα για σένα
Τα σκόρπισα, τα πόνταρα όλα
Έπαιξα σαν τρελή
Λες και δεν ήταν η ζωή μου το στοίχημα
Θα 'σουν περήφανος για μένα - τουλάχιστον αυτό
Θα με λυπόσουν για την γκίνια
Θα σιχτίριζες τη γκρίνια μου
Δεν θα είχαμε τίποτα νέο να πούμε
Λες και τα ζήσαμε όλα μαζί
Λες και τα ξέραμε απ' έξω
Κι όμως δε θα βαριόμασταν ο ένας τον άλλον
Οι συμπτώσεις θα τανε αναμενόμενες
Θα γελούσαμε νευρικά, και μετά πάλι μεταξύ μας
Κι άλλα που βαριέμαι να γράφω ή να διαβάζω
Θα γερνούσαμε όπως όλοι
Θα γινόμαστε μια ακόμη ιστορία που κανείς δεν θυμάται
ξεφτί
Θα ανακαλύπταμε τις αυταπάτες μας σαν σάπιες σανίδες
Και θα 'χαμε σπαταλήσει όλη μας τη ζωή ως τότε
Γλιτώσαμε; Γλίτωσα
Έμεινες Χίμαιρα
Φάντασμα που δεν στοίχειωσε
Προσπαθώ να σε ευχαριστήσω για αυτό
Αλλά πνίγομαι
Όχι απωθημένο -
Απλή περιέργεια που καίει ακόμα
Δεν το 'χω ανάγκη πια - μαλακίες δεν λέω
συνθέτης χωρίς Δημιουργό
Κραυγή χωρίς φωνή
Βρήκα θραύσματα σου παντού
Θραύσματα, ντέμο, ημιτελείς παραδείσους
Λες και κατάφερα ποτέ να περάσω το τελευταίο boss
Και τι διάολο θα 'βρισκα στο τέλος;
Το ίδιο κενό, ένα βήμα πιο πέρα
Δεν μου χάρισες Ιθάκη - ευτυχώς
μόνο κάτι σαν αναμνήσεις
Κι έτσι Συνεχίζω - χωρίς νόστο
Δεν σε ευγνωμονώ, δεν το προτιμώ
Όμως σε παραδέχομαι
Μπαγασακο
