Τελικα, δεν μπορω να ξεφυγω.
Τελικα, δεν θελω να παω αλλου.
Αν αρχισω να πιστευω στη μοιρα, θα αρχισω να με συγχωρω.
Τελικα, Τεκιλα.
Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Looking for the frame
Looking for the frame
τραβα παραπερα
so far deleted
-
►
2010
(28)
- ► Φεβρουαρίου (10)
- ► Ιανουαρίου (11)
σε κάθε δίχαλο, η απόφαση ήταν ειλημμένη
ΑπάντησηΔιαγραφήη πορεία θα τραβούσε τον πιό μακρύ δρόμο, ήταν το σχέδιο
πέταγε στον αέρα δυο κέρματα, να ξεγελάσει την τύχη, 3 στις 4 η πιθανότητα να βγεί μια κορώνα, μα κ όταν έβγαιναν δυο γράμματα, πορευόταν χαμογελαστός
η μεταμέλεια είναι η πολυτέλεια των διστακτικών
Αυτο που αποστρεφομαι στην τυχη ειναι η αναφαιρετη ακομα πολυτελεια να την φτιαχνω με τα χερια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήαπο την αλλη, λες ε;
τυχη-μοιρα-ειμαρμένη-πεπρωμένο-κισμετ
ΑπάντησηΔιαγραφήδυό δραπέτες συνομιλούν σε ένα καφέ
ήμουν τυχερός λέει ο πρώτος:ξέχασαν την πόρτα αφύλακτη και το σκασα ανάμεσα στον κόσμο
ήμουν τυχερός λέει ο δεύτερος, δέκα χρόνια κουτάλι και λίμα, λαγούμι, βουτιά , θάλασσα, κολύμπι, όλα από την αρχή και έφτασα τώρα να σου μιλάω
που βλέπεις την τύχη;
ξέρεις πόσες φορές έχασα την πίστη, την υπομονή και την επιμονή μου σ αυτά τα δέκα χρόνια;
ποιός από τους δύο λές πως είναι τυχερός; αυτός που κόπιασε ή αυτός που του κατσε;
υγρ. email στο προφίλ και λεκτική επαλήθευση στα σχόλια. κοίτα τα
Μ αρεσουν τα κουϊζ (γιατι ετσι- επισης μ αρεσει να μη δινω αιτιολογηση στο καθετι, γιατι ετσι κι αυτο).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς πουμε στην προκειμενη πως θα προτιμουσα το(ν) δευτερο. Γιατι η μοιρα επαιξε μαζι του και του προσεφερε κατι. Οποτε κατι θα θελει σε ανταλλαγμα, βασει καποιου νομου της θερμοδυναμικης.
Επομενως, για κεινον το παιχνιδι τωρα αρχιζει.
Ενω ο αλλος, μαγκια του μεν, αλλα μαλλον εχει παιξει το ρολο του. Κι εμενα μ αρεσει να ξερω το τελος.
Σημασια εχει τι κανεις οταν κατακτησεις το ποθουμενο, ετσι λεω γω (και ολο καποιος αλλος θα χε προλαβει να το πει πριν απο μενα).
Δεν νομιζω πως οι Ιθακες ειναι το ταξιδι απαραιτητα αλλα οτι αν δεν εχεις τι να τις κανεις, καλυτερα να αρμενιζεις και να χεις να ονειρεύεσαι.
Και ελπιζω να μην κανω λαθος, κι αν κανω, να μη χρειαστει να το διορθωσω.
ΥΓ. Νομιζω δεν αντεληφθην (περιεργως πως, αλλα).
Το πρωτο ενοχλει με την απουσια του, και το δευτερο με την υπαρξη του; (δεν μπορω ουτε να διαλεξω με τι να ταυτιστω)
σε κάθε εφησυχασμό η μοίρα στα φέρνει τούμπα σαν όταν κάνεις στην θάλασσα τον πεθαμένο και ένα κυματάκι τόσο δα μικρό τούτη τη σιγουριά σου πνίγει
ΑπάντησηΔιαγραφήη χάρις και το τίμημα έχουν την ίδια ιστορικότητα με την αντίδραση και τη δράση, σαν αλυσσοδεμένα πόδια πάνε μαζί, πότε το να πάει μπροστά και πότε τραβάει το άλλο
ζύγι στην τύχη δεν είναι μπορετό να ορίσεις και κανένας όπως είπε ένας σοφός λογίζεται τυχερός πρίν απ τους τίτλους τέλους, γιατί ότι είναι για κάποιον τυχερό γι άλλον είναι κατάρα και ένα παράδειγμα επ αυτού είναι οι όρκοι και τα μεγάλα λόγια, για πάντα μαζί, θα σε αγαπώ για πάντα που στην άλλη μεριά του ποταμού αντί να φέγγουν καίνε
στο παράδειγμα που έφερα και οι δυό τους είναι τυχεροί που βρέθηκαν στη θέση που τους όρισε η μοίρα, γιατί αποδέχτηκαν το δώρο της ελευθερίας κοιτώντας μπροστά και όχι πίσω, όπω2ς μπόρεσε ο καθείς με βάση τις περιστάσεις.
η πιθανότητα έγινε πραγματοποιημένη δυνατότητα γιατί είχαν το στόχο βάλει, σαν όπως καλά λές με το θιακιώτη ναυαγιστή
υγρ. σωστά κατάλαβες, το πρώτο είναι τηλέφωνο στον τελάλη του χωριού και σύ στην άλλη άκρη και το δεύτερο το νουμεράκι στο στήθος του αυτοφοράκια, αχρείαστες καταστάσεις και οι δυό
οτι δεν ξες, ρώτα
Ωραιο που ναι να φτανεις καποτε εκει που υπαρχει μονο μια κατευθυνση. Κι ακομα καλυτερο να μπορεις να μην κοιτας πισω αμα βρεθεις σε σταυροδρομι ή και στους πεντε δρομους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαματις και υπαρχει ποτε σωστο και πρεπον, λυσεις υπαρχουν μονο πολλες (τουλαχιστον 2).
Σιεμπρε.