βαντις

σε φοντο γαλαζιο
φτηνα καφε επιπλα απο σιδερο
ο θορυβος του δρομου ακουεται νυχτες μονο
τη μερα ακουεται η πεινα
- το πιο δυνατο συναισθημα της ενηλικης ζωης  μας-
που χορταινω ξερνωντας τα σπλαχνα μου
και το ξεθωριασμενο μου χρωμα
28 σταγονες δηλητηριο καθεμερα
ανα τετραωρο επι 10 χρονους

Σε βλεπω που κοιμασαι
μεσα στην παπλωματοθηκη
που το χει η παραδοση να γινεται κουκουλι
μετα θα ανοιξεις την πορτα
και θα πεσεις στο μπαλκονι
στα ποδια του λιονταριου
- οπως  θα θελες να λεμε-
που χει το ιδιο χρωμα με τα πλαστα μου μαλλια
κι ετσι κανω σαν να μοιαζαμε

μυριζω τα φτερα σου αρμυρισμενα στον ιδρωτα
και λεω πως εγινες ομορφος πια
με το μελανι που σβηνες στα δαχτυλα
ομορφος κι ανεμελος και βρωμικος
οταν πια δεν εβρισκα να ψαξω
εχοντας χασει και τα 2 μου μικρα
τοτε ηρθες κι επεσες απο το πιο πανω μπαλκονι
μεινε λιγο ακομη
μεχρι να βρω κατι χαριτωμενο να πω
να σ αποχαιρετισω
ετσι που να με θυμασαι
και καθε ανοιξη σαν αυτη
να χει συντροφια η λυπη μου,