προτιμω αυτο που με σκοτωνει
απο αυτο που με κανει να
θελω να πεθανω
κι ισως ακομη
αυτους που θελουν να πεθανω ΄
απο αυτους
που δεν τους νοιαζει
Κουραζομαι
με οσα κανω
και μαλλον πιο πολυ
με οσα δεν κανω
ξερω πια πως δεν θα με διαβασεις
κι αν το κανες
θα μου λεγες
να βαλω τονους και να προσεχω τα τελικα ν
που επιτηδες δεν τα προσεχω
μηπως και το καταλάβεις καποτε
αλλα δεν σου περνα καν απ το μυαλο
πως μπορει να κανω κατι επιτηδες
και ανοητα
Κι εγω αντεχα
μεχρι που σταματησα
και τωρα δεν με νοιαζει ουτε εμενα
αποσυντιθεμαι
σε μικρα σημερα
που ειναι καλυτερα απο τα αυριο
δεν εχω αναγκη να ελπιζω
δεν με νοιαζει
δεν φοβαμαι
παραδοθηκα
μετανιωνω
σιχαινομαι
κοντευω να κλαψω
και παλι τιποτα δεν θα αλλάξει
αφου δεν θα το δεις
μεχρι να γινεις σαν κι εμενα
σιχαινομαι
και το τελος
μπορει γιατι σαπισε κι αυτο
και το ζηλευω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου