Ψαχνω το ωραριο του σουπερ μαρκετ.
Σκεφτομαι αν προλαβαινω.
Σκεφτομαι τι να σου φερω.
Σκεφτομαι πως 8α θελα να λειπες οταν γυρισω.
Να μην σε ψαξω, να ξεχασω πως ησουν εκει ποτε.
Και πραγματι να μην εχεις υπαρξει.
Και με σκεφτομαι να χαμογελαω.
Σημειωση: Τελικα, δεν προλαβα. Δεν αλλαξε κατι.
Τρίτη 18 Αυγούστου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ο ένας στα ράφια του άλλου κάλυπτε τις ανάγκες και τις επιθυμίες του
ΑπάντησηΔιαγραφήκάποτε με φωνές και γέλια και λάμψη
κάποτε με ένταση
κάποιες πικρές στιγμές με θαμπάδα
σταμάτησαν τα νιτερέσα και άλλαξαν δρόμους και στενά
δεν ξαναδιάβηκαν ποτέ τα ίδια κατώφλια
ο ένας να εύχεται να μην είχε συμβεί το κάτι και η άλλη να μπορούσε να συγχωρέσει
τα ρημάδια ακόμα και αν πλαγιάζουν με ταίρι, είναι μόνα
καλως όρισες
Μ αρεσει που νομιζω πως πεισμωνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλως να σε βρω.