σωΣπασα

ολα περνουν
χρονια, στιγμες, αισθηματα, εμεις, αρρωστιες, τρενα, σταθμοι, σκουπιδιαρικα
να μαζεψουν ο,τι πεταξα μηπως και πεταξω
ξαφνικα, μια ανασα, ενας χτυπος, κι ειναι κιολας πολυ αργα
δε λυπαμαι, γιατι δε σκεφτομαι
δε χαιρομαι, γιατι δεν ξερω
λιγο ακομα και τελειωνει ο,τι αναγνωριζα οικειο και δικο
τοτε, οταν και το παρελθον τελειωσει, οταν και να γυρισεις πισω δεν θα δεις τιποτα
τοτε για μια φορα καταβροχθιζεις εσυ το χρονο,
η μοναξια χανει την ελπιδα, το τουνελ διαλυεται
και τοτε πια αντικρυζεις το απεραντο φως του τιποτα και του ποτε.
Κι αν μπορεις θυμησου αυτο μοναχα
να μην υπαρχει το πριν ουτε σε αναμνηση.
κι αφου το τοτε δεν θα υπαρχει, σε ευχαριστω για το αυριο.