piazza

τα τελευταια βραδια ερχεται και με πιανει στον υπνο
δεν κωλωνει, μου μιλαει
την πρωτη φορα μου πε να αφησω τα νυχια μου
να μακρυνουν και μου δειξε τα δικα της
που με φυσικοτητα παραδεχοταν πως ηταν ψευτικα
την αλλη φορα μου πε να βαψω τα μαλλια μου ξανθα
νομιζω φοραει μαυρα μικρα φορεματακια
χοντροκομμενα πεδιλα απο πλαστικο
και εκπνεει καπνο απο τη μυτη
δεν μου χει δειξει τιποτα αλλο
ψηλαφιζει το σωμα μου
γυμνο απο πανοπλιες
και ξυπναω με το χερι σε γροθια
σαν να κρατουσε σπαθι
απο τη λαβη τουτη τη φορα
με μια αισθηση απο βελουδο
σαν να φορουσα τυβεννο
και ξυπναω τραγουδωντας ξεχασμενους στιχους
απο ξενυχταδικα που θα χουν πια κλεισει
και ξυπναω κι ευγνωμωνω
που με καταδεχεται
που δεν με αφηνει να δω μεσα της
παρα μονο μεχρι ενα δισκαδικο
υπογειο στην ηφαιστου
μεχρι εκει που ανεβηκε δειλα τις σκαλες
αφηνοντας πισω της ατσαλα βηματα
αντικριζοντας για πρωτη φορα το τελος.
Αυτοκρατειρα.