"Ασε με να κανω λαθος"
ετσι ξεκινησα
"δεν γουσταρω να σωθω"
απο αυτην την αποψη, εκανα παντα ο,τι μου αρεσε
"αφου ξερω πως επαιξα και γω"
ακομα δεν μπορω να βρω καλυτερη δικαιολογια.
Δεν ειμαι με τα σωστα μου,
κι ας φοβαμαι τα λαθη,
φοβαμαι και τα σιδερωμενα
Μονη μου ειμαι πιο δυνατη, και το 'αλλα' δεν ειναι απαραιτητο.
Αν ημουν χαρτι, θα με εκανα χαρτοπολεμο.
Και κανονικα, θα πρεπε να λυπαμαι.
Και το κανω συχνα, κυριως το πρωι,
τα βραδια ειναι δικα μου, ομως
κι οπως σπαταλιεμαι, τα σπαταλω.
Για εκεινη την υποκλιση ζω,
και μακαρι η αυλαια να πεσει πανω μου.
Το σοου αρχιζει,
Χειροκροτηστε τη μαϊμου.
Αλλη μια προβα και καληνυχτα.
Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ένα ποτό από πικραμύγδαλα ρωτάει τ όνομά σου
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ένα όνειρο προσφέρει τη φωτιά του να σε κάψει