Κοιτω απ' το παραθυρο το χιονι που πεφτει, που λιωνει, που μενει.
Νεκρα φυση, εκει που λιγα λεπτα πριν περνουσα.
Προσπαθω να με δω, να με βαλω στο πλανο.
Μια μαυρη φιγουρα, με ατσαλα χερια, αγχωδεις κινησεις, μεγαλα βηματα, ταραγμενη και ησυχα μονη.
Λεω πως θα μουν ενδιαφερον θεαμα για οποιον κοιτουσε αφηρημενα, τυχαια, νωχελικα.
περασα κι εδωσα κινηση για λιγες στιγμες
περασα κι αφησα ιχνη ή χαλασα αλλων
περασα κι εγινα εγινα πιξελ και φως.
Στοιχειο της μερας τους.
Ξερω πως ξερεις, μα ήθελα να ξερεις ακομα πως ξερω και γω.
Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου