Pen vs pencil

Σε ξεχασα και σημερα
οπως καθε μερα σε ξεχναω
αδιαλειπτως και ακρως φυσικα
Κι ουτε τα βραδια μου λειπεις
κι ας εχω χρονο να νιωσω
αυτο που αλλοι λεν μοναξια
κι εγω μ ενα φιλο το λεμε ησυχια
Και, τι περιεργο,
δεν σε θυμαμαι καν οταν πλενω πιατα
κι ας ειναι, θα με πιστεψεις ξερω, τοτε
που σκεφτομαι ο,τι πιο παλαβο μπορω.
Μα τελευταια σε βλεπω ολο πιο συχνα
ολο πιο πολυ σε κατα τα αλλα ασπρομαυρα
ονειρα, μισα δικα μου και πιο πολυ της νυχτας.
Δεν ξερω αν με ψαχνεις
ή αν εγω σε αναζητω
αν μου λειψες ή αν μου λειπεις.
Δεν ξερω αν εμεινε κατι να σου πω
κι αν απ αυτα ειναι κατι που να θες να ακουσεις
ή να μαθεις.
Ή μηπως εχεις εσυ κατι νεο,
εκτος απο σιωπη
που αν σε θυμομουν, μαλλον θα με ξενιζε.

Δεν θυμαμαι πολλα απο σενα
και προτιμω που σε ξεχνω ολοτελα
αν και θα προτιμουσα πιο πολυ
να με ειχες συ ξεχασει.
Τουλαχιστον προσπαθησε να μη μου θυμισεις
αν εισαι πραγματικα οπως σε βλεπω,
ή αν ησουν καποτε ή αν θα θελες καποτε να σαι.
Καθε μου αντιο ειναι μια βολη
που εκπυρσοκροτει πανω μου
αλλα, παλι, το να ζησω
με καθε τιμημα
δεν αξιζει τον κοπο.