Λατρε[Ι]ες

Σε λατρευω που

Σε λατρευω που ξεχασες τι ειχες στη λιστα,
που δεν ξερεις πώς να αρχισεις,
που γραψες πρωτα τις τελευταιες λεξεις,
και που αρχισες κιολας.
Σε λατρευω που προλαβες κι ηρθες στο διαλειμμα,
μετα τη βροχη και πριν το χιονι,
που δεν  γλιστρας στις λασπες
κι ας σκονταφτεις στο ισωμα.
Σε λατρευω που κανεις δεν σ εκρινε
πιο αυστηρα απ' οσο εσυ,
που κανεις δεν σου αλλαζει γνωμη,
οταν εχεις γνωμη.
Που τεμπελιαζεις
ακομα κι αν αγχωνεσαι,
που θυμασαι τους στιχους
και κρυφοτραγουδας στο μπανιο
ακομα κι οταν δεν θυμασαι τη μουσικη,
που μετρας τις μερες με χαπια
και δεν ντρεπεσαι,
που πετας τις τρυπιες μου καλτσες,
που με ταϊζεις με ο,τι βρεις,
που τηρεις το χρονοδιαγραμμα με ευλαβικη συνεπεια
και πειθαρχεις στους κανονες σου
και στις εξαιρεσεις τους.
Που λερωνεις ανεμελα το παλευκο τοπιο
με αποτσιγαρα
αλλα ενιοτε κοιτας πισω μην σε ειδε κανεις.
Σε λατρευω για οσα θυμασαι,
σε λατρευω που χεις να ξεχνας
και που δεν κανεις τιποτε τσαμπα.
Σε λατρευω που χεις εμμονες
και τυψεις αμα λαχει,
που ζηλευεις στα κρυφα,
που καυχιεσαι αμα δε σε βλεπω,
και μου βγαζεις γλωσσα.
Που σιχαινεσαι τις καμπανες
που μετραν τις ωρες,
που ξεπερασες ο,τι σου λαχε
πιο ανωδυνα απ' οσο φοβοσουν,
που εμαθες να λες οχι
και μ εμαθες να μου λενε ναι
κι ας μην το παραδεχεσαι.

Σε λατρευω, οπως λεμε
αμα παραειμαστε ειλικρινεις
για να πουμε σ' αγαπω.