Ειμαι μια κουκλα παλια
με παιδικο φορμακι
κιτρινο και ροζ
και λεκεδες απο καφε
ανακατα μαλλια
που δεν θα ξεμπερδευτουν ποτε
σπασμενα ματια
που ανοιγουν με δυσκολια
"εισαι σαχλη"
ακουω μια φωνη
και σκυβω το κεφαλι
μια παγωμενη κουκλα
που κοιμαμαι μαζι της
που μου μοιαζει
οπως μοιαζουν ολα τα γερασμενα πραγματα.
Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Γιατί όλοι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Δεν κατάλαβα τα περί φορολογίας που είπες πάντως!
"σπασμένα μάτια..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν υπάρχει κάτι που με φοβίζει στις κούκλες είναι τα μάτια τους.Όμορφο...
εμενα με φοβισει ο ηχος που κανουν τα ματια τους οταν ανοιγοκλεινουν..
ΑπάντησηΔιαγραφήμα γιατι να εισαι γερασμενη απο τοσο νωρις;
παρόλο που είναι λυπητερό ποίημα, γεννηθηκαν στο μυαλό μου τόσες εικόνες και ένιωσα τόσα συναισθήματα..απο τη ζεστασιά της κούκλας στην παροδική ζεστασιά του καφέ και στη κούραση στα μάτια...μην αφήνεις την κουραση να σε γερνάει. Stay forever young. Ολα στο μυαλό μας είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφή